Bij justitie is de onderbuik leidend
Minister Opstelten heeft opnieuw voorgesteld om verdachten van terrorisme en pedoseksualiteit te dwingen hun wachtwoorden te geven. Opstelten volgt hiermee Engeland, waar je maximaal vijf jaar cel kan krijgen voor het niet geven van je wachtwoord. Terwijl je alleen nog maar verdachte bent.
Naar aanleiding van de digitale aanvallen op de banken, bedacht minister Opstelten dat het ook wel leuk zou zijn als de politie op afstand privécomputers zou kunnen binnendringen. Opnieuw is verdacht zijn voldoende. Met deze bevoegdheden zou het mogelijk worden om het versleutelen van gegevens (encryptie) te omzeilen . Maar het kan nog simpeler: in april 2011 stelde Jet Hoogendijk, hoofdofficier van justitie in Amsterdam, voor om encryptie geheel te verbieden. Een plan dat ernstig duidelijk maakt dat er alleen met onderbuikgevoelens gedacht wordt, en er geen experts worden benaderd. Het algeheel verbieden van encryptie zorgt er bijvoorbeeld voor dat al het bankverkeer van elke burger vrij simpel onderschept kan worden. Nu de banken zo zwaar onder digitaal vuur hebben gelegen, zal zo'n encryptieverbod er gelukkig niet snel komen.
Censuur
Deze maatregelen maken duidelijk dat de onderbuik leidend is bij de overheid bij ICT-gerelateerde plannen. Geen enkel idee is te gek: wat dacht u van het verbieden van praten over bepaalde onderwerpen via chatprogramma's, opnieuw bedacht door Jet Hoogendijk. Of een algeheel downloadverbod voor auteursrechtelijk materiaal. Wellicht een onsamenhangende lijst, maar beide ideeën zijn alleen uitvoerbaar als het gehele internetverkeer in Nederland opgeslagen, gemonitord en gefilterd wordt door onze internetproviders. Dit zou een gigantische inbreuk op onze privacy zijn en een enorm glijdende schaal, want als de data al beschikbaar is, is de stap naar censuur nog slechts een formaliteit.
Wat wil de overheid met al deze plannen bereiken? Uit de plannen om het internetverkeer of het reguliere verkeer te monitoren, blijkt dat het allemaal draait om monitoring van alles wat wij burgers doen. De belangrijkste reden die hiervoor genoemd wordt, is dat dit de veiligheid ten goede komt. Opsporing van criminelen moet wel beter gaan, zo is de gedachte. Veiligheid in ruil van privacy. Maar de politie heeft al te weinig mankracht om alle huidige data na te gaan, zoals bleek bij de vermiste broertjes uit Zeist. De politie verdronk in de beelden en maakte grote fouten, zoals met de camerabeelden uit Leersum.
Schijnveiligheid, betaald met privacy
Privacy wordt telkens ingeruild voor veiligheid, terwijl dit alleen maar om schijnveiligheid gaat. Maar hoe veilig voelt u zich als u constant bekeken wordt? De maatregelen om terrorisme tegen te gaan zijn bedoeld om onze vrijheid te garanderen, maar hoe kunnen we beweren dat we vrijer zijn dan ooit, terwijl ons gevoel van vrijheid van meningsuiting en bewegingsvrijheid ernstig geschaad wordt?
Telkens wordt privacy ondergeschikt gemaakt aan schijnveiligheid, gevoed door de angst voor terrorisme en pedoseksualiteit, angst welke deze plannenmakers misbruiken. Veiligheid en privacy zijn niet elkaars tegenpolen, ze liggen juist op dezelfde lijn. Zonder privacy kan er geen gevoel van veiligheid en vrijheid bestaan.
We moeten ons als burgers niet langer laten leiden door aangedikte angsten. We kunnen niet langer toestaan dat onze privacy, dat een fundamenteel onderdeel is van ons gevoel van veiligheid en vrijheid, het telkens verliest van schijnveiligheid. We moeten voorkomen dat we een mogelijkheid tot censuur creëren. Actie is geboden. Het is genoeg geweest met deze inbraak van de persoonlijke levenssfeer. Ik heb niets te verbergen, en juist daarom hoeft de overheid niets van me te weten.
Precies een jaar geleden verscheen op deze website ook een opiniestuk van Gwildor Sok. Inmiddels is hij een stuk somberder geworden over de privacy in Nederland.