“Einde medisch beroepsgeheim in zicht.”

De minister geeft haar verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid in de zorg uit handen aan de zorgverzekeraars. Dat concludeert mr. Ab van Eldijk. Van Eldijk is voorzitter van de KDVP, een stichting die ijvert voor behoud van privacy in de geestelijke gezondheidszorg. “Er zijn goede manieren om beroepsgeheim in ere te houden, maar de minister is aan het knoeien.” aldus Van Eldijk.

Hoewel de KDVP zich vooral richt op de geestelijke gezondheidszorg, is de noodklok van Van Eldijk evenzeer bedoeld voor de overige takken in de zorg. “Het Elektronisch Patienten Dossier (EPD) is gesneuveld in de Eerste Kamer. En wat doet de minister? Ze laat private partijen een doorstart maken met het LSP (Landelijk Schakel Punt). En daarmee is zij van de verantwoordelijkheid af. Het EPD was iets van de overheid. Die kon controleren op de opzet en voorgenomen uitvoering ervan. Maar het LSP is nu een informatiesysteem van private partijen dat draait op de financiering door zorgverzekeraars.”

Met door ons aangedragen veilige alternatieven voor het EPD wordt niets gedaan

Minister Schippers kondigde op 21 november 2012 een "‘verbod’ aan voor zorgverzekeraars om de elektronische uitwisselingssystemen te raadplegen". Bovendien hangt ze hen "‘aanzienlijk hogere straffen’ boven het hoofd als ze dat wél doen". Hieruit blijkt dat de minister beseft dat ook onbevoegden, zoals zorgverzekeraars, de systemen kunnen inzien. Anders hoef je niets te verbieden.

Van Eldijk is van mening dat de minister en de NZA zich keer op keer verschuilen achter het argument dat het helaas niet mogelijk is om met meer respect voor de privacy van patiënten en het medisch beroepsgeheim behandelinformatie uit te wisselen. Van Eldijk: “Maar uit onze contacten met informatie deskundigen weten wij dat dat niet klopt. Er kúnnen veilige systemen worden ingevoerd. Wij hebben dat onlangs ook weer duidelijk gemaakt in onze procedure tegen de NZa. Maar ook als we dat concreet inzichtelijk maken en voorbeelden geven, wil men niet naar ons luisteren. Men wil vasthouden aan achterhaalde systemen die onveilig en hackbaar zijn en waarin ook verouderde informatie kan staan. En kijk wat we daar voor opgeven.”

Huisarts geeft beroepsgeheim op; hij moet niet accepteren dat zijn patiënten toestemming geven.

Van Eldijk wijst erop dat de strenge maatregelen die de Minister wil nemen als personen of organisaties misbruik maken van pasjes zinloos zijn: “Pasjes kunnen verloren en gekopieerd worden, dan is er niemand om tegen op te treden. Daarnaast kunnen inlogprocedures gehackt worden zoals dat nu al gebeurt bij banken. Ook dan zijn de strenge maatregelen van de Minister zinloos.” “Huisartsen zouden niet moeten accepteren dat patiënten toestemming geven om hun hele medische dossier te delen binnen een onveilig landelijke informatiesysteem. De aard en omvang van inbreuken op het medisch beroepsgeheim die nu door overheid en zorgverzekeraars in gang worden gezet, zijn niet noodzakelijk. Daarmee zijn ze tevens onrechtmatig, omdat andere procedures mogelijk zijn die géén inbreuk vormen. De burger krijgt zand in de ogen gestrooid, met verhullende termen als ‘vrijwillige’ opname in het LSP, van zowel patiënten als voor zorgverleners. En als dan iedereen straks ‘vrijwillig’ opgenomen is, dan blijkt het medisch beroepsgeheim een illusie te zijn geworden. Wordt Nederland pas weer wakker als alles geregeld is en niet meer terug valt te draaien? Geven we ons recht op medische geheimhouding zomaar op?”